CCK Caravanclub (september) |
Terug
Vépé |
|
|
|
Deze pagina wordt mede mogelijk
gemaakt door een Gendtse Vriend |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Foto bestellen? |
|
Riet
Rikken uur ons durp |
Vanaf 1 april zwelt ons durp stevig aan met
tijdelijke inwoners. Mensen die dan graag ien
ons durp willen wonen, recreëren en boodschappen
doen. Wat trekt ze naar Gendt? Om antwoord te
vinden zoekt GuG deze mensen op. In hun caravan,
tent of camper op camping Waalstrand van Roger
Cornelissen en Anciëlla Tap.
Keuvelen met leden van CCK Caravanclub
CCK is een vereniging van actieve
kampeerders waar de harten in het voorjaar
sneller gaan kloppen. De sleurhut wordt meerdere
keren per seizoen aan de trekhaak gekoppeld om
er op uit te trekken. |
De vereniging is opgericht door bezitters van
een Chateau caravan, maar al jaren kunnen
‘andere merken’ zich ook aansluiten. Een beetje
noodgedwongen, want het aantal georganiseerde
kampeerders loopt terug.
CCK Caravanclub heeft het seizoen afgesloten met
een week op camping Waalstrand. Leden
organiseren om toerbeurt een gevarieerd
programma. Voor het slot van het kampeerseizoen
2017 hadden de zogeheten gastequipes Toos en
Herman Venzelaar uit Nijmegen en Riet en Henk
Rikken uit Gendt hadden zich gemeld om de
organisatie op zich te nemen. De gepensioneerde
leeftijden bleek geen garantie om beide
echtparen op één dag gezamenlijk aan de
campingtafel te krijgen! |
|
|
|
|
Tijdens mijn
bezoek aan echtpaar Venzelaar, met een zet zegt
Herman met nadruk, zijn de weergoden hun niet
goed gezind. Pluvius heeft boven camping
Waalstrand al het hele weekeinde vrij spel. Voor
het Nijmeegse echtpaar geen reden om hun
stemming er door te laten beïnvloeden, zo doen
de 82-jarige pensionado’s met een opgewekte
gezicht graag voorkomen.
Ge mot der gewes zien
Ze hebben een ruime kampeerervaring achter de
rug. In 1961 trokken ze voor het eerst met de
tent er op uit. Nu toeren ze met de comfortabele
caravan Fendt door binnen en buitenland. Met dit
jaar de afsluiting in Gendt. ‘Ge mot der gewes
zien’, zo luidt het weekprogramma gericht op
Gendt, doorspekt met dialectische invloeden van
Riet en Henk.
De Venzelaars zijn vanaf 1997 lid. Toen bestond
de caravanclub nog uit zo’n 200 leden, mijmert
Herman. Nu schat hij dat er nog zo’n 90 leden
over zijn. Bovendien neemt ook het aantal
alleenstaanden toe, vult Toos aan. Toch wordt er
niet gesomberd. De stemming is goed, zegt
Herman. “Het is een actieve club. En gezellig.
Niets moet, alles mag.”
Gendt en omgeving
De CCK trekt er zo’n vijf keer per jaar op uit.
Leden kunnen zich vrijblijvend inschrijven. De
‘gastequipes’ hadden uitstapjes in Gendt en
omgeving georganiseerd.
|
|
Zoals bezoek
aan Fort Pannerden, Jeu de boules in de polder,
struintocht met onze boswachter Rick Basten
en appels plukken bij boerderij De Geer.
Ter afsluiting was er een buffet van
Dé Smaakcateraar in
Veerhuis Concordia. En alles ongedwongen.
Het is geen moeten om mee te doen, zegt Herman.
“De charme van zo’n week is dat je leden na een
jaar weer terug zie.”
Fietsen
Er zijn ook momenten om zelf op pad te gaan. De
Nijmeegse Herman ziet Gendt als een mooi rustig
dorp. Voor de boodschap kun je er alles vinden
wat je nodig hebt, zegt Herman. “Wat wil je nog
meer.” Fietsen is in zo’n vakantieweek heel
belangrijk. “Je blijft niet de hele week op de
camping zitten als het niet nodig is.”
Het is
goed in Gendt, knikt Toos. Toch heeft ze moeite
met de Betuwse dijken. Zeker met de fiets. “De
auto’s rijden echt niet zachtjes hoor ” Als ze
in de CCK groep van zo’n dertig mensen over de
dijk fietst, vindt ze het erg beangstigen |
|
|
|
|
Riet (75) en Henk
Rikken (82) spreek ik aan het slot van de
vakantieweek. Verschillende kampeerders waren
bezig om hun droge voortent alvast op te breken.
De wasruimte was druk bezet. De krachtige
najaarszon heeft Pluvius uit Gendt verdreven.
Heerlijk toch, zegt Riet met een blij gezicht.
Ook tijdens ons gesprek bleef ze als een
heerlijke positivo stralen. “Het is super hier.”
Toen ze aankwamen moesten ze storm en regen
trotseren, laat Riet weten. Maar dat ligt ver
achter haar. “Een vakantie afsluiten met zo’n
prachtig weer dan onthoud je alleen maar de
fijne herinneringen.”
Achtertuin
Als Gendtse inwoner kamperen in de achtertuin
van je eigen durp. Hoe voelt dat om zo dicht bij
huis te zijn? Henk kijkt me ondeugend aan. Een
glimlach kan hij niet onderdrukken. “Ach, as je
hier lekker ien het sunneke zit, dan heb je er
gin ins è’rug ien. De rivier is toch hartstikke
mooi?” Het is voor de vierde keer dat ze op
Waalstrand staan.
De thuiswedstrijd en met Herman het programma te
organiseren, bevalt Henk wel. Een bescheiden
opstelling is hem kennelijk niet vreemd. “Ik doe
het vooral voor deze ouwe mensen. Dan kunnen ze
ook een keer genieten van deze camping en
omgeving.” |
Riet en Herman
horen van CCK leden alleen maar positieve
geluiden over de camping en ons durp.
gemoedelijk, meegaand en gastvrij, zijn
veelgehoorde indrukken. 4 tot 5 jaar per jaar
trekken ze er op uit. Dit jaar ook naar de
Moezel en Oostenrijk. En in het rijtje met
Waalstrand wat is dan jullie topcamping? De
Moezel komt op 3, zegt Riet. En Gendt, zo vraag
ik. Wat dacht je, roept Henk. Op de campingtafel
staat een blikje Oostenrijks Gösser bier.
“Karinthië
natuurlijk.” Dit jaar zijn ze op hun
Oostenrijkse ‘huiscamping ’ gehuldigd voor hun
dertigste bezoek.
Voor Karinthië komt camping Waalstand op de
tweede plek? Nee hoor, roept Riet snel.
Oostenrijk is net als Waalstrand schoon en de
beheerders zijn meegaand. Maar je kunt die ze
niet met elkaar vergelijken, zegt Riet. “Het is
allebei super.” Bij ons afscheid stoomt de
duwcombinatie Hercules II met zes bakken
stroomopwaarts. De rivier hè, dat is toch uniek. |
|
|
|
|
|