Vanaf 1 april
zwelt ons durp stevig aan met tijdelijke
inwoners. Mensen die dan graag ien ons durp
willen wonen, recreëren en boodschappen doen.
Wat trekt ze naar Gendt? Om antwoord te krijgen
zoekt GuG deze mensen op. In hun caravan, tent,
camper, stacaravan of huurchalet op Camping
Waalstrand van Roger Cornelissen en Anciëlla
Tap.
Keuvelen met Frans
en Rina Sturm
Camping Waalstrand
aan de Waal is ondergedompeld in een zonnig en
gezellige Nijmeegse Vierdaagse sfeer, maar dan
zonder de stadse hectiek. Ruim zestig
campinggasten zijn dinsdag in alle vroegte naar
de Waalstad gegaan, in de hoop dat ze op de
vierde dag over de Via Gladiola mogen lopen om
door massa’s toeschouwers te worden bejubeld.
Het is elk jaar
weer een hele bijzondere sfeer, zo is de
ervaring van Anciëlla. Haar enthousiaste blik
verraadt boekdelen. Waalstrand is besmet het
Vierdaagse virus. Een vrouw met een rugtas, en
duidelijk een vierdaagse wandelaar, passeert na
de warme dag om half zes de receptie. Zoekend
naar rust. Campinggasten houden rekening met
wandelaars die de volgende dag weer vroeg op
moeten, zegt ze met een beetje trots.
Vierdaagse gevoel
Op aanwijzing van
Roger en Anciëlla gaat de bezoeker op zoek naar
het Vierdaagse gevoel. Er zijn vier adressen
omcirkeld. Omdat opa Jacob en oma Siebrechtje
Veldkamp geboren Friezen zijn, gaat mijn
voorkeur uit naar de familie De Jong uit Fryslân.
Friezen onder elkaar, maar Ik heb pech. Net
oanwêzich. Verder doorlopen richting de Waal.
Natuurlijk zijn daar alle plaatsen bezet.
Misschien door de warmte wordt er minder
opgelet, want bij het omkijken, fietst er plots
een echtpaar achter me. De verkeersregels zijn
op de camping simpel. Een vriendelijke groet
over en weer zorgen voor een ontspannen
oplossing.
Juist met dit echtpaar komt even later de
bezoeker in contact om gezellig te keuvelen over
ditjes en datjes. De gastvrijheid van Frans (74)
en Rina (69) is enorm. Een stoel wordt
bijgeschoven. Fris wordt uit de koelkast
gehaald. Het keuvelen, kent geen momenten van
vallende stiltes.
Frans en Rina
Sturm komen uit Zeeland. Ze hebben ruim 220
kilometer met hun caravan gereden om in Gendt te
kunnen kamperen. Hun huis staat in
Vrouwenpolder. Een Walchers dorpje van zo’n
1.100 inwoners, 6 mini campings, 4 hotels, 2
B&B, 5 woongroepshuizen en een breed strand. En
de oer Zeeuwse Strummen kunnen het weten. Ze
wonen 800 meter van het strand, legt Frans maar
al te graag uit. En toch genieten ze weer met
volle teugen van het Gendtse strand.
Rina kijkt over de Waal. “Het water is elke dag
weer anders. De kleur, het licht. Prachtig
toch?” Frans richt zich op de scheepvaart. En
vooral het geluid dat ’s nachts tot in hun
caravan doordringt. Er varen steeds mindere
schepen die tjoek-tjoek geluid maken, zo is zijn
ervaring. “De moderne schepen zijn geruislozer
en beter geïsoleerd.” Ria vraagt gekscherende
wat echt de oorzaak is. “Kan het niet zo zijn
dat je oud en doof begint te worden?’’ |
Maar wat is
eigenlijk de bedoeling van dit bezoek, vraagt
Frans zich ineens af. De bezoeker legt uit dat
hij is getipt dat de fanatieke loper Frans Sturm
dit jaar niet de Vierdaagse loopt. Het is na 22
jaar mooi geweest. Zijn wandelschoenen hangen nu
aan de wilgen.
Een gevoelig onderwerp, zo blijkt. Rina houdt
wijselijk haar mond. Frans weet het zeker, zegt
hij. Volgend jaar trekt hij zijn wandelschoenen
weer aan. “Tenminste, als ik niet word
uitgeloot.” En dat zou een Gendtse en een
Zeeuwse ramp zijn. De boeking bij Roger voor
volgend jaar is al gedaan. Uitgeloot voor de
Vierdaagse 2019 betekent voor Roger en Anciëlla
dat ze met een bar chagrijnige campinggast te
maken krijgen. 22 keer heeft hij de Vierdaagse
gelopen. Eerst in Apeldoorn, met een camping in
Vaassen, en daarna in Nijmegen. Frans loopt zo
snel dat hij verplicht moet rusten om niet te
vroeg de eindstreep te halen. Het heeft
voordelen zegt hij. Lekker doorlopen en de
drukte achter je laten. “En vooral niet die
ellende te moeten aanzien van wandelaars die
moeilijk lopen.”
Weids
De eerste jaren bivakkeerden ze op een camping
in Groesbeek. Bij toeval kwamen ze tijdens een
fietstocht in contact met Camping Waalstrand.
Rustig, schone wc’s en vriendelijke beheerders,
somt Frans ongevraagd op. En alweer komt het
uitzicht over de rivier ter sprake. We hebben
met dit plekje echt geboft, zegt Rina met een
tevreden blik. Frans en Rina zijn gewend om van
zich af te kunnen kijken. In de bossen voelt
Rina zich benauwd. Het weidse zicht bevalt ze
een stuk beter. En ze doen er alles aan om dat
zo te houden. Geen plekje direct aan de rivier,
geen boeking bij Camping Waalstrand.
Behalve de camping, bevalt ze ook de omgeving.
Frans en Rina fietsen graag. Onderweg een
terrasje pakken en genieten van het
dijklandschap. Frans ziet Gendt als een rustig
dorp waar weinig veranderd. De nieuwbouw in de
Burchtgraafstraat is ze opgevallen. Gendt
beschouwen ze als een dorpje waar je de
dagelijkse boodschappen doet, een ijsje eet bij
Wijs en kersen haalt bij Boerderijwinkel de
Geer.
Hoog water
Er is één aspect van Gendt waarvoor ze buiten
het campingseizoen graag terug komen. De Zeeuwen
zijn verbonden met de watersnoodramp in 1953.
Het was zondagochtend, weet Rina, dat moeder zei
dat ze koffers moesten inpakken om weg te gaan.
Hoog water blijft een apart verhaal. Ze staan
stil bij de wetenschap dat hun plekje op de
camping bij hoog water overstroomt en de rivier
tegen de dijken staat. En om dat te zien, daar
komen ze graag voor terug.
Na de Vierdaagse
blijven ze nog een week op de camping. Daarna
gaat het huiswaarts. En wat voelt Frans als hij
weer op het strand van Vrouwenpolder staat?
Thuiskomen zegt de nuchtere Zeeuw. De kracht van
het water, de wind in je gezicht voelen. “En
daar bedoel ik niks zweverig mee hoor, want dat
ben ik echt niet.” De bezoeker begrijpt zijn
opmerking. Misschien is het Walcherse strand net
zo mooi als dat van de Waal.
|