De dirigent is de baas. De kunst van het dirigeren bestaat uit het overbrengen van emoties, musici overtuigen van je uitleg en ze ook nog te motiveren. Een goede dirigent heeft een gedegen muzikaal inzicht, overredingskracht, verbeelding, een goede dirigeerslag en een uitstekende lichamelijke conditie. Maar zonder humor kun je het bij Harmonie St. Caecilia wel schudden. Casper Traa is dé gevierde Maestro van de Slagwerkgroep. Hij weet aan de Gendtse sfeer invulling te geven met zijn gedrevenheid voor kwaliteit en onderlinge verbondenheid. Hij geeft vanavond tips en aanwijzingen aan Guido Lenting, Simone Rooding en Goewan Wiecherink. Het trio staat al bijna een half jaar op de bok om op zaterdag 10 juni uit te maken wie zich dé Maestro van Gendt mag noemen. GuG was op een repetitie.

Voor aanvang in Providentia oogt Guido als de rust zelve. Hij vindt het een leuke competitie. Winnen is voor hem geen drijfveer, zegt hij. Die ontspannenheid was er minder toen hij werd benaderd voor deelname. Twijfels. “Ze hebben me wel twee keer moeten nabellen voordat ik ja kon zeggen.”

Bij Simone en Goewan was het meteen raak. Bij geen van drieën was bekend waar ze aan zouden beginnen. Bij Simone stroomt dankzij haar vader muzikaal bloed door de aderen. “Ik denk dat van boven paps met trots naar mij zal kijken.” De blikken van de mannen spreken boekdelen. Geen ervaring.  Muziek luisteren, verder komen ze niet. Guido erkent zelfs dat zijn ritmegevoel weinig of niets voorstelt.

Beroeps dirigent worden vraagt een stevige opleiding. Het conservatorium is een goeie basis. De Gendtse maestrokandidaten ‘studeren’ bij St. Caecilia. “Ja, ja, het is een complexe ervaring”, concludeert Simone met een lach en gezucht. Ze zijn allen best fanatiek. Hun armen zwaaien ook buiten de repetities. Goewan combineert het dirigeren op de fitnessfiets. Guido beweegt muzikaal zijn armen achter het stuur op de langere afstanden. Simone heeft de autorit richting de wintersportbestemming gebruikt om te repeteren. De medepassagiers waren bang dat ze in een file zouden komen. Pottenkijkers van weggebruikers niet gewenst. “Ze waren van plan om de achterruiten te blinderen.”
De lol zit er zichtbaar goed in. “We zijn nu al een hele ervaring rijker”, zegt Goewan glunderend. Simone roemt de inzet van St. Caecilia. “Het is zo’n fijn en gezellige ploeg met een geweldige inzet voor muzikale kwaliteit. Ik heb dit echt onderschat.” Respect roepen de mannen.

Casper Traa heeft er duidelijk zin in om de gasten naar een hogere level te brengen. Dirigent Goewan maakt zich al in het begin groot, krijgt hij te horen. Té groot. “Hier mag je best een beetje zweven hoor.” Als het moet om later het orkest later meer spirit te geven, krijgt hij dat niet meer voor elkaar. Guido kijkt met belangstelling naar Casper als die met stevige gebaren en een emotioneel gelaat zijn spanning weet over te brengen.
 

Simone lijkt op de bok haar draai aardig gevonden te hebben. De emotie spat van haar gezicht. De haren golven door de lucht. GuG raakt in beroering. Casper een stuk minder en legt de muziek stil. De overgang van rustige muziek naar een heftige kan beter. “Laat dan de climax maar horen.” Voor de orkestleden de ultieme aanleiding voor het maken van grappen. Traa is het gewend en raak niet van de wij. “Mijn kritiek is niet negatief bedoeld”, stelt hij Simone gerust Koren op de molen voor het orkest. Albert Berns roept: “Zoiets heb je tegen ons nooit gezegd.” De durpse sfeer van Harmonie St. Caecilia ten voeten uit.

De voorbereiding gaan door. Casper Traa houdt er druk op. De agenda wordt met potlood ingevuld om zo wijzingen te kunnen aanbrengen. Wie straks in de theaterzaal van Providentia als Maestro van Gendt uit de ‘strijd’ komt bepalen de vakjury en het publiek.