|
“Kijk
eens wat die soepel ronddraait. Prachtig
toch?” Bestuurslid Bas Vermaas van Sport
en Speeltuinvereniging Hulhuizen kijkt
tijdens ons gesprek regelmatig naar
buiten. Hij geniet zichtbaar van de
nieuwe speeltoestellen, maar ook van
vrolijke kinderen. 18 mei wordt de
speeltuin feestelijk in gebruik genomen.
Het is de afsluiting van een
toekomstvisie die 15 jaar geleden is
gemaakt. Iedereen is welkom. Ook niet
leden.
Vrijwilligers hebben door noeste arbeid
de misschien wel mooiste speeltuin van
Lingewaard bij de tijd gebracht. En
alles door vrijwilligers, laat een
trotse Vermaas weten.
In het oog
springt de speellocatie water- en
zandspelen die volledig op de schop is
gegaan. Door uitbreiding en vervanging
is er nóg meer water- en zandplezier.
Het is de uitkomst van een enquête die
vorig jaar onder de leden is gehouden.
Er zijn zoveel mogelijk wensen in de
praktijk gebracht, legt Vermaas uit. Met
een nadruk dat er nu speelmogelijkheden
zijn voor kinderen met een lichamelijke
beperking. In Hulhuizen is het mogelijk.
Gekluisterd aan je rolstoel en toch met
je leeftijdgenoten samen kunnen spelen.
Vooruitgang
De
speeltuin in Hulhuizen blijft ouders en
kinderen verrassen. Stilstand is
achteruitgang, zo begint Vermaas zijn
betoog. De basis van vooruitgang werd in
1967 gelegd. Onderaan de dijk bij Vahali
lag tot ergernis van enkele bewoners een
gat waar vuilnis werd gedumpt. Ok dur
minse uut Gendt! De koppen werd bij
elkaar gestoken. Bij een wethouder (zo
ging dat ien die tied) werd aangeklopt
om het gat te mogen dichten en er een
speeltuintje van te maken. De
gemeenteraad stelde 5000 gulden
beschikbaar. Dat bleek gaand de rit
echter niet genoeg. En weer fikste
Hulhuizen het. De gemeente schoof nog
eens 3500 gulden naar de
initiatiefnemers. En honderd leden
brachten elk honderd gulden in het
laatje. Op scheepswerf Vahali werden
speeltoestellen gemaakt. Het iezer
krege ze van de wèrf tége ienkoop.
Bas kijkt
met een goed gevoel op deze historie
terug. De zelfwerkzaamheid van toen is
er nog steeds. De laatste vernieuwing
kent wel een zwart randje. Het kon niet
anders. Een brok noslagie is verdwenen.
‘Diep tragisch’ zegt Bas op krachtige
toon. Na 50 jaar is afscheid genomen van
de zweefmolen. Na meerdere
herstelwerkzaamheden paste het toestel
van eigen fabricaat toch niet in het
concept. Troost is dat de zweefmolen een
tweede leven heeft gekregen op een
kinderboerderij. In het verleden zijn
wel vaker toestellen geschonken, zegt
Bas. Hij noemt Hongarije, Duitsland en
een basisschool in Friesland.
Sponsor
Tot op de
dag van vandaag weet Hulhuizen sponsoren
aan zich te binden. Een onderwerp dat
Bas Vermaas op het puntje van zijn stoel
brengt. Hij was het die destijds als
voorzitter van voetbalvereniging
Hulhuizen zich faliekant tegen
shirtsponsoring heeft verzet Voetballers
hoeven niet betaald te worden. Zeker
niet met sponsorgeld. Hij was er ook op
tegen om met sponsorgelden het tanende
Pinksterfestijn overeind te houden. Het
Pinksterfestijn bracht voor Hulhuizen én
de exploitant niets meer op.
“Ondernemers zien ons al aankomen. Ons
standpunt is altijd geweest dat we
sponsorinkomsten moeten inzetten voor
speeltoestellen.”
Na
beëindiging van het Pinksterfestijn
bleven sponsoren de mooiste speeltuin
van Lingewaard trouw, zegt Vermaas .
Waarom, vraagt GuG. Het antwoord is voor
Bas een inkoppertje. “De ondernemers
kunnen hier zien dat er iets moois mee
wordt gedaan. Moet je buiten eens
kijken. Kinderen kunnen hier toch
hartstikke veel plezier beleven. ”
Daarnaast loopt de jaarlijkse Rabobank
Clubactie als een speer en de vereniging
kan rekenen op een stabiel aantal leden
van 1.500 gezinnen.
Toekomst
Bij een
mooie en financiële gezonde toekomst zet
Bas Vermaas toch een kanttekening.
Minder mensen zijn te porren voor
vrijwilligerswerk. Hulhuizen voelt dat
ook, weet hij. Aandachtspunt is
verjonging van bestuur en om
vrijwilligers weten te behouden. “Nieuwe
mensen komen bij ons in een gespreid
bedje. Als we naar de toekomst kijken,
dan kan ik alleen maar zeggen;
florissant.‘’
|
