|
De
eerste bewegingen voor sloop zijn begonnen. Rond het
voormalige kerkhof hapt de stalen grijper gretig in het
struikgewas. Mannen pauzeren in de schaftkeet voor de
kerk.
Binnen doet de koster tevergeefs moeite om de klokken te
luiden. Niet nodig. De ‘harde kern van de
Martinusparochie’ weet er van. Elke derde woensdag van
de maand een eucharistieviering.
De
kaarsen branden. Stoelen zijn bezet. Pastor Gerard
Peters begint in de H. Martinuskerk voor de laatste
keer aan een eucharistieviering.
De
aanwezigen bidden met gemengde gevoelens. Wetend dat ze
volgende maand hier niet meer kunnen zitten. Onder het
kruis hang een weemoedige sfeer. De pastor voelt dat
naadloos aan en zorgt voor ontspanning. “Vandaag is er
geen collecte. Deze mis is van het huis.”
Eigenlijk was het de maand van Antoon Hulleman uut ons
durp om de viering voor te gaan. Wegens zijn gezondheid
moest hij afhaken. Peters zei na afloop dat hij Hulleman
het afscheid van ‘zijn ’ Martinus zeker had gegund. Hij
vond het wel gedenkwaardig om zo’n moment zelf te mogen
meemaken.
Gerard trok in de sacristie zijn kazuifel uit. Dit gaat
naar Huissen, zei hij resoluut. En de rest ook.
Kazuifels en toga’s, aangeschaft door pastoors van de
Gendtse parochie, zijn blijkbaar niet meer nodig.
Gelukkig hebben we dan onze foto’s nog.
|
