Ons volkslied

Vrienden GUG

Info voor toeristen

    0481-421408 06-1387 66 24

   
 
   
Gesprekje met Lies en Dina

terug naar Vépé

   

Iedere maand klopt GuG ergens in ons zorgcentrum St. Jozef aan voor een gesprekje. Zomaar een gesprekje met een bewoner. Dankzij Bloemsierkunst de Gent mag GuG de bewoner verrassen met een boeket.  

Activiteitenbegeleider Rikie Rutten is voor GuG een rots in de branding. Zij zorgt er voor dat GuG elke maand bij een persoon mag aankloppen voor een gezellig of ontroerend gesprekje. “Ik heb mevrouw Janssen - Kuster bereidt gevonden voor een gesprekje. Ze woont op de afdeling somatiek.” Tja, stadse buitenstaanders beweren dat in een dorp iedereen elkaar kent. Dat is natuurlijk niet zo, maar GuG weet dat mevrouw Janssen - Kuster uit Angeren op de afdeling somatiek woont die een band heeft met mevrouw Hubbers Goossen uit Gendt. Ze kennen elkaar al heel lang. GuG kreeg van Bloemsierkunst de Gent spontaan 2 boeketjes mee voor een duogesprekje met Dina en Lies.

Dina (88) is een rasechte Angerse. En daar komt ze met een stralend gezicht graag voor uit. Geboren op een boerderij in de Kampsestraat en een gezin gesticht in de Kamervoort. Lies (83) heeft Gendt nooit verlaten. Nou ja, zegt ze. Liesje is geboren in Hulhuizen. Wat kan de wereld klein zijn, zeggen we weleens. De wereld van deze dames is heel erg klein. Ze zijn allebei schoonzus van Marie Janssen. Van Marie de Mus, weten ze te vertellen. Bjčnt en Marie Goossen wordt al meteen een gesprek.

Hulhuizen

Als kind zouden ze elkaar in Hulhuizen best een keer ontmoet kunnen hebben. Als Liesje op straat liep en Dina die op de fiets vanuit Angeren kwam om in Hulhuizen op bezoek te gaan naar opa en oma Brouwer. Dina fleurt op. “Soms kreeg ik van mijn moeder geld mee om onderweg een rolletje pepermunt of zo te kopen.” En anno 2018 is het Hulhuizense kringetje rond. Lies en Dina wonen allebei op de afdeling Hulhuizen van verpleegafdeling St. Jozef. Zelfs de slaapkamers liggen naast elkaar!

En samen kletsen kunnen ze als geen ander. De onderwerpen schakelen moeiteloos over van heden naar vroeger. Van plezierige anekdotes tot de eigen werkelijkheid van het leven in een verpleeghuis.

Huissen

Beiden zijn nieuwkomers in St. Jozef. Dina heeft thuiszorg gehad van Santa Maria in Huissen. Huissen ligt emotioneel dichter bij haar dan Gendt, zo is uit haar betoog op te maken. Het is echter Gendt geworden. Zou ze ooit nog nar Huissen verhuizen, zo vraagt ze zich af.  De ’buurvrouw’ grijpt in. “Dat lit Lieske nie gebeure, geleuf mien mar gerus.” Een opmerking die de stemming positief laat omslaan.

 Voordat Lies naar St. Jozef kwam, heeft ze in het ziekenhuis gelegen. Ze kwam bij het opstaan uit bed ongelukkig ten val. Normaal laat ze voor het opstaan eerst haar beentjes uut bed bungelen, vertelt Lies. Maar die ene keer niet.” ik doch da ik kon vliége, mar dat was nie ut geval. ” Ziekenhuisopname was het gevolg. Omdat in Gendt geen plaats was heeft ze 10 maanden moeten overbruggen in een verpleeghuis in Herveld. Voor een geboren en getogen Gendtse een ramp. Deskundig personeel, maar toch. Het heeft zeker twee weken geduurd voordat ze die vrollies kon verstaon, zegt ze op nuchtere toon. En konden ze u wel verstaan, vraagt de bezoeker. “Zou zo mar kunnen van nie.”

Verpleeghuis

 Dina en Lies moeten nog duidelijk wennen aan het leven in een verpleeghuis. Dina is vandaag uit haar doen, laat ze weten. Ze was gisteren vroeg naar bed gegaan omdat het in de huiskamer voor haar te druk was. De omschakeling van een eigen woning naar het verpleeghuis is erg groot. Lies knikt. Het is wennen. “Zeker de eerste nacht. Ik hoorde de hele nacht stemmen.” Ook van mensen die om hulp vragen, zegt Dina. “Daar hadden ze me best voor kunnen waarschuwen. ” Lies heeft dezelfde mening. Ze relativeert op haar bekende wijze het verblijf in een verpleeghuis. Een ander andere keus is er niet, weet ze. “Ik mankier van alles, maar bun verder gezond.”

Vroeger

Een favoriet onderwerp van beide dames is mijmeren over vroeger. Dina komt uit een gezin van 9 en Lies van 10 kinderen. “Eigenlijk 12, maar 2 zien al jong gesneuveld.”  De bezoeker krijgt te horen dat je vroeger als kind gauw aan de bak moest. Zeker in een groot gezin. Dina was de oudste, vertelt ze aan Lies. Als boerendochter werd ze ingezet om koeien te melken. Lies weet ook nog een karwei. Haar vader Wimke was klompenmaker. Uit school niet spelen maar vader helpen met blokken hout zagen.

En zo mijmeren de twee ‘buurvrouwen’ er lustig op los. Ondertussen lopen en rijden in het restaurant steeds meer mensen voorbij.  Lies ziet dat ook en begint duidelijk onrustig te worden.  Maar de tijd was een stuk beter dan nu, weet Dina. “De mensen waren vroeger veel meer bereid om elkaar te helpen.”
Lies onderbreekt het gesprekje. “Ik geleuf dat we zo aon taofel motte.” En luttele seconden later komt Thea Reulink ze halen. “Gaan jullie mee?” Wie mag eerst, vraagt Dina. Thea zegt ervaring te hebben om met twee rolstoelen te wandelen. En samen rijden ze naar de huiskamer van Hulhuizen.

 
   
 
 
GuG bezoekt een bewoner van zorgcentrum St. Jozef voor gezellig gesprekje. Dankzij De Gent komt GuG met een boeketje!
 

Foto Bestellen 

 

 

 

 

 
 
 

Archief  boeketje