Ze
doemen weer op, bordjes met kerstbomen
te koop. Menig veertiger kan zich het
mini-bos aan de Olyhorststraat van
wijlen Bart Hartjes nog herinneren. Hét
Gendtse verkooppunt van vers gekapte
kerstbomen of met kluut. Voertaal Gèndts.
Nostalgische gevoelens doemen bij GuG op
bij de
advertentie van Theo en Dorien
uut Hulleze. Kerstbomen te koop. Niks
handel van in- en verkoop. Ok wjèr
kerstbomen van het land en vers van de
schup.
Praotje
Het mini-bos ien Hulleze is vul kleiner,
maar het toeval speelt dat de beleving
hetzelfde is. Bart kon mooi vertellen.
Het praotje blief. Theo doet voor hem
niet onder. Een kerstboom kopen bij Theo
Meijer Fruit kost meer tied dan geld.
Het mini-bos van Bart besté nog steeds,
weet Theo te vertellen. Eigendom van
Sjaak Hoogveld. Nee, niet vur de
verkoop. Sjaak laat ze groeien. “De
stammen zien zò dik dat je er un huus
van kun bouwe.”
Hij heeft
aan Bart fijne herinneringen
overgehouden, zegt hij. Zijn vader Gert
kwam bij Bart al kerstbomen kopen. Voor
een kerstboom werden vooral vroeger
mannen op pad gestuurd. En dat ging niet
altijd even goed. Theo weet zich te
herinneren dat zijn vader met een loei
van een kerstboom thuis kwam. Zo groot
dat die zelfs niet door de achterdeur
kon. “Vul te hoog en de bomen waren
vroeger ok nog vul brè’ier.” Twee keer
moest de zaag er aan te pas komen om de
kerstboom geschikt te maken voor de
huiskamer.
Nu staan
er in zijn mini-bos Picea omorika’s.
Wat? Servische sparren, vult hij lachend
aan. Een smal opgaande spar met naalden
die zijn groen aan de bovenkant en blauw
aan de onderkant.
Bij Bart
Hartjes moest je vroeger bij nat weer
dur de zud een kerstboom uitzoeken.
Theo heeft voor zijn klanten een stel
leerze klaor staon.
|