Vanaf 1 april zwelt ons durp stevig aan
met tijdelijke inwoners. Mensen die dan
graag ien ons durp willen wonen,
recreëren en boodschappen doen. Wat
trekt ze naar Gendt en de camping? Om
antwoord te krijgen zoekt GuG deze
mensen op. In hun caravan, tent of
camper op Camping Waalstrand van Roger
Cornelissen en Anciëlla Tap.
Keuvelen met Joop en
Eveline Vedder
De nasleep van het hoge water heeft de
camping geamputeerd. De sompige bodem
wil door de regenval maar moeilijk
opdrogen, zegt Roger. De stacaravans
zijn wel terug op hun plek langs de
rivier. Ook de gasten die tijdelijk een
hogere plekje konden krijgen zijn weer
terug. GuG zoekt voor het maandelijkse
gekeuvel het hoger op. Anciëlla kijkt
het gastenboek naar een kandidaat. We
hebben een echtpaar die in een
huurchalet zit. Da’s misschien wel
leuk, zegt ze. De man kwam naar Camping
Waalstrand voor de rivier en wat
reuring.
Op weg naar de stacaravan is het
inderdaad rustig. Twee peutermeiden op
een skelter en Roger op zijn tractor
zorgen als enige voor reuring. Benieuwd
hoe de campinggasten reageren.
De kennismaking verloopt gastvrij. Amper
voorgesteld zit ik aan de koffie. Het
keuvelen gaat over dagelijkse en
maatschappelijke onderwerpen. Over
grootouders zijn tot een samenleving die
niet meer vrij komt van digitale
beslommeringen. Joop heeft een afkeer
van een vingerveegtelefoon.
De sfeer is goed om de iets wat
ondeugende vraag op tafel te
leggen. ”U had met de komst naar deze
camping meer reuring verwacht?” Joop
Verder (71) kijkt niet vreemd op. Vorig
jaar zijn ze tijdens de 4-daagseweek
hier op bezoek geweest, antwoordt hij
met zijn prachtige zware brombeerstem.
“Maar we hebben het dit jaar evengoed
naar onze zin.” Eveline is het met haar
man roerend eens. Het weer is goed en ze
zitten op een supermooie camping. De
‘brombeer’ oogt als de rust zelve en
laat keuvelend weten dankbaar te zijn
wat de aarde biedt. “Het is inderdaad
rustig door het hoge water, maar je moet
nemen hoe het is. Moet je eens kijken.
Uitzicht op de Waal. Wat wil een mens
nog meer.”
Water
En alweer hebben we campinggasten
gevonden die nauw verbonden zijn met het
water. De vader van Eveline (69) was
schipper. Joop begon al jong zijn
werkzame leven op de binnenvaart. Na
drie jaar vond de matroos de lange
werkperioden welletjes en kwam weer aan
de wal. Op 63 jarig leeftijd ging hij
met pensioen met een 35-jarige
loopbaan als kraanmachinist in
Hoevelaken, en weer met lange werkdagen,
komt er achteraan. Maar, je bent altijd
onder de mensen en altijd weer op andere
(bouw)locatie. |
Terug naar het water. Ze wonen zelf aan
de rand van Nijkerk. De stad promoot
zich als het gebied aan het water.
Joop volgt de Waal dus met boven
gemiddelde interesse. Als de duwkolos
Veerhaven VIII
met zes bakken vol kolen of ijzererts
voorbij komt weet hij nauwgezet te
vertellen dat deze krachtpatser zich met
drie motoren van elk 1850 pk voortstuwt.
Wanneer er een vrachtschip voorbij komt
met 2 gigantische pilaren voor
windmolens, krijgt het gekeuvel een
andere wending. Joop verfoeit
windenergie op plaatsen die het
landschappelijke karakter en rust
vergallen.
Eveline kijkt over de Waal en wijst ons
op de groene strook aan de overkant.
Beiden is een mooi landschap ze veel
waard. Ze kennen het gebied als
ondernemend fietsend al aardig. In een
zucht noemt Joop Nijmegen, Arnhem en de
woonkernen van Lingewaard op. Zes jaar
hebben ze op De Grote Altena in
Oosterhout gekampeerd. Dit is het tweede
jaar op Waalstrand.
Hun thuis is een historische stad met
veel waterrecreatie. Met een bescheiden
blik wordt een oordeel over rustige
Gendt gevraagd. Joop mist door corona de
durpse reuring van vorig jaar. Maar daar
is overheen te komen. Een mooi dorp,
zeggen ze bedien. Je kunt alles krijgen
wat je nodig hebt, zegt Joop. “Een goede
bakker, een goede slager buurman en bij
Weijs kun je een heerlijk ijsje eten.”
Om te eten weten ze het terras te
vinden. Zelfs Boerderijwinkel de Geer is
ze niet vreemd.
Het is niet mogelijk om de vriendelijke
brombeer aan het brommen te krijgen.
“Als ik iets niet wil zeggen, dan zeg ik
het niet.” Eveline weet dat. Volgens
jaar komen ze samen graag weer naar
Camping Walstrand. “Roger en, hoe heet
ze, Anciëlla, zijn zulke aardige
mensen.” Dat straalt door naar de sfeer
op de camping. Joop vindt het opvallend
dat mensen die op een vaste plaats
staan, ook hun bij elke ontmoeting goede
dag zeggen. De Vedders uit Nijkerk zijn
hun hele trouwdag ervaren kampeerders in
binnen- en buitenland. In de tent,
caravan en in een stacaravan. “Ik vind
dat deze camping zeker in onze top 3
staat. ” Eveline vult aan dat ze volgend
jaar graag terugkomen. “Dan vragen we
een stacaravan met 2 slaapkamers.” De
13 en 14-jairige kleinkinderen willen
dan graag bij opa en oma logeren.
|