Vanaf 1 april zwelt ons durp stevig aan met tijdelijke inwoners. Mensen die dan graag ien ons durp willen wonen, recreëren en boodschappen doen. Wat trekt ze naar Gendt? Om antwoord te krijgen zoekt GuG deze mensen op. In hun caravan, tent of camper op Camping Waalstrand van Roger Cornelissen en Anciëlla Tap.

Keuvelen met Bert en Annette Kanter

Het is een doordeweekse dag met prachtig zomerweer. De behoorlijk frisse week is zichtbaar alweer vergeten. Gebruinde mensen bevolken de camping. De een luiert wat voor de voortent, de ander maakt plezier in het zwembad. Een echtpaar met een camper maakt zich op voor vertrek naar elders. Het gaat zo zijn gangetje op Camping Waalstrand.  Roger en Anciëlla maken zich op voor de komst van de weekeindgasten. En met zeer gunstige weersverwachting. Tropische dagen zelfs. Het loopt dan weer lekker vol, zegt Anciëlla met opgewekte stem. “Een beetje mooi weer hebben ze wel verdiend.” Ze heeft GuG getipt voor een ontmoeting met een visser. Langs de Waal, helemaal achteraan. Nummer 118, legt ze ter verduidelijking uit.

Op de camping is het nog vrij rustig, maar langs de rivier zijn alle plekken bezet. Een vrouw zit voor de voortent ontspannen een boek te lezen. De visser? Ze wijst naar de kop van de krib. Werphengels richten zich als tentakels naar de blauwe horizon. Kom er bij zitten, zegt Bert Kanten uitnodigend wanneer hij zijn bak met aas en handdoek wegschuift. Het gesprek komt meteen op gang. 66 jaar, pas met pensioen, getrouwd met Annette, kamperen al een paar jaar op Waalstrand en komen uit het Twentse Oldenzaal.

De machtige rivier met zijn scheepvaart trekt meerde keren onze gezamenlijke aandacht. Oldenzaal heeft meer bossen, zegt hij turend over het water. Hier geniet hij intens van het rivierlandschap met weids vergezicht.
Zonder kennis van de hengelsport is de bezoeker onder de indruk van zijn werphengels met elektronische beetmelders. Uit de gesprekken blijkt al snel dat de gebruinde Bert Kanter veel aan de waterkant zit. En van jongs af aan, vertelt hij. Het vissen heeft hij van zijn opa geleerd. Eerst op kleine stekelbaarsjes, maar het proefde al snel naar meer. Het mondde uit in de wens van een eigen hengel en om alleen te gaan vissen. Prima zei paps, dan eerst je zwemdiploma halen.

De rivier

Hij maakt ‘aromatische’ aas waar een barbeel graag op afkomt en aan zuigt. De angel komt niet verder dan de bek. De ondeskundige gast laat zijn bewondering duidelijk merken. “Mijn grootste vangst is 84 centimeter.” De sport is om een nog grotere aan de haak te slaan, voegt hij er aan toe. “Je gelooft het niet, maar rond vier uur heb ik heb ik de meeste gevangen.”

Foto: Annette Kanter

De hengelende campinggast wisselt vloeiend van gesprekonderwerp. Zijn tweede hobby is fotografie en filmen. Ooit heeft hij een prijs gewonnen met een foto van een visdief die visje in zijn snavel heeft. Bij een appelboer in Gendt heeft hij de appeloogst gefilmd. Bij fruit wisselt hij naar de pruimenboer. Zie je die vlag daarginds, zegt hij wijzend naar de Polder. Bijna dagelijks heeft hij er een bakje pruimen gekocht. Elke ochtend zwaait hij vanaf de krib naar de onbekende pruimenboer (GuG: lees Cor van Meel) als die zijn vlag aan de afrastering bindt. Ze kennen elkaar niet, nooit gesproken en toch groeten ze elkaar. Iedere ochtend, zegt Bert met een lach. ”Mooi toch?”

Het is een mooie camping en Roger en Anciëlla zijn zeer aardige mensen, wisselt Bert van onderwerp. “Het sanitair moet op een camping gewoon goed zijn.” En daar heeft hij niets op aan te merken. Berts vrouw Annette komt de krib op lopen. “Zie je wel, ik dacht toen jij een blocnote voor de dag haalde: hij zal toch niet die man zijn van de website.”  Daarna  brengt ze nog meer gewicht aan de Twentse gastvrijheid. “Lusten jullie koffie?”

De gezellige Kanters komen al jaren naar Camping Waalstrand, zo wordt al snel duidelijk. Campinggasten worden voor ze oude bekenden. Nu duurt hun vakantie maar liefst 7 weken. De bezigheden zijn boeken lezen, vissen, fietsen en vooral genieten. Bert en Annette stralen rust uit. Toch wel raar zegt Bert vanuit zijn gemakkelijke tuinstoel. “Thuis hebben we alle luxe en alles bij de hand. Hier sta je op een 2-pits gasstelletje te koken.” Het campingleven betekent veel voor ze. Rust en water. De tv staat hier nauwelijks aan, zegt Annette.

Skeltercamping

 Zeven weken van huis betekent niet dat hun kleinkinderen Sem (9) en Liam (7) opa en oma lang moeten missen. Niks hoor, laat oma weten. Met opa lekker struinen langs de Waal. Ze komen graag naar Gendt, weet Oma. Spelen kunnen ze kennelijk genoeg. “Onze kleinkinderen noemen het de skeltercamping.”